Czy gdy chirurg plastyczny odmawia przeprowadzenia operacji, oznacza to, że nie potrafi lub nie chce mu się jej wykonać? Raczej nie. Przyczyn odmowy może być kilka. Jedną z nich może być zły stan zdrowia potencjalnego pacjenta. Inną – podejrzenie dysmorfofobii.
Dysmorfofobia, to zaburzenie psychiczne należące do zaburzeń hipochondrycznych. Polega (w dużym skrócie) na przekonaniu o nieestetycznym, brzydkim wyglądzie własnego ciała.
Osoby z tym zaburzeniem są częstymi gośćmi w gabinetach medycyny estetycznej i klinikach chirurgii plastycznej, często też uzależniają się od zabiegów poprawiających ich urodę. Poprawiwszy jedno, szybko doszukują się w swoim ciele kolejnego defektu wymagającego pilnej interwencji chirurga plastyka.
Osoby z dysmorfofobią najczęściej nie rzucają się w oczy. Bywa, że cierpią na nią ci, których postrzegamy jako bardzo atrakcyjnych.
Lepsze jest wrogiem dobrego
Smutne jest to, że zawsze znajdzie się ktoś kto tę „potrzebną – niepotrzebną” operację wykona – jak nie w kraju, to za granicą. Niestety, często efekty pracy tych, którzy podjęli się takich operacji, oglądamy w programach o nieudanych zabiegach.
Sama nasuwa się podpowiedź, aby osoby z tym zaburzeniem kierować do psychologa. Jednak to nie jest takie oczywiste. Wyobraźcie sobie, jaka rozpętałaby się afera, gdyby chirurdzy plastyczni zamiast kwalifikować do zabiegu, odsyłaliby pacjentów na terapię. To się czasem zdarza, ale częściej lekarz odmawia zabiegu… i kropka. Nie dlatego, że nie zauważa dysmorfofobii. Dlatego, że wizytę u psychologa wielu pacjentów wciąż traktuje jak ujmę. Zupełnie, zresztą, niepotrzebnie.
Renomowane kliniki chirurgii plastycznej wizyt u psychologa nie narzucają, ale stwarzają chętnym możliwość takiej konsultacji. Może czasem warto konsultować się nie tylko z rodziną i przyjaciółmi, których postrzeganie naszego wizerunku z całą pewnością jest skrajnie subiektywne… a jakie jest Wasze zdanie?
0 Comments