Operacja plastyczna nosa (rhinoplastyka)

Operacja plastyczna nosa (rhinoplastyka) nie zawsze spowodowana jest chęcią poprawy estetyki, kształtu, czy wyglądu nosa. Często wykonuje się ją z przyczyn zdrowotnych. Zdarzają się przypadki, w których zbieg wykonuje się niejako przy okazji operacji skrzywionej przegrody nosowej. Rhinoplastykę wykonuje się także po urazach, w których ucierpiał nos.

Kształt i wygląd nosa jest uwarunkowany genetycznie, ale w niewielkim stopniu jego wygląd zmienia się z biegiem lat. Zoperować można nos:
– krzywy
– zbyt duży
– zadarty
– asymetryczne nozdrza oraz wszelkie dysproporcje nosa.

W zależności od zamierzonego efektu proces operacji przebiega różnie i nie zawsze musi oznaczać konieczność jego łamania. Bywa, że operacja przeprowadzana jest wyłącznie w części chrzęstnej, a wtedy przebiega znacznie mniej inwazyjnie. Średni czas operacji, to od 1 do 3 godzin. W zależności od konieczności i rodzaju operacji podawane jest znieczulenie ogólne lub miejscowe.

Po zabiegu lekarz zakłada opatrunek zewnętrzny z tzw. szyną usztywniającą i tamponadę w kanałach nosowych (choć rodzaje opatrunków są także zależne od obszaru operacji).

Wystąpienie zasinień i opuchlizny jest sprawą indywidualną, tak samo jak widoczność efektu końcowego. Bywa, że niektórzy pięknym nowym nosem cieszą się już tydzień po zabiegu, a niektórzy na efekty muszą poczekać kilka miesięcy (nawet do roku).

Decydując się na operację plastyczną nosa warto dokładnie przemyśleć wszystkie za i przeciw, zapoznać się z ryzykiem, a przede wszystkim odpowiedzialnie wybrać specjalistę, chirurga plastyka.

„Cena nie jest żadnym wyznacznikiem usługi, mówi doktor Krzysztof Czopkiewicz operujący także w szczecińskiej klinice chirurgii plastycznej Artplastica, ani ta najniższa, ani ta najwyższa. Powinniśmy zawsze zwracać uwagę na to, czy wybierany przez nas chirurg ma specjalizację z zakresu chirurgii plastycznej i/lub estetycznej. To jest pierwsze i główne kryterium poszukiwania lekarza, bo zdarzają się miejsca, w których działalności estetycznej podejmują się lekarze nie certyfikowani. Powtórzę jeszcze raz: na początek należy sprawdzić, czy lekarz, którego wybieramy, rzeczywiście jest specjalistą i czy należy do Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Estetycznej i Rekonstrukcyjnej (lub innego, zagranicznego zrzeszenia). Pacjent nie idzie do placówki, nie idzie do kliniki, nie idzie do szpitala. Idzie zawsze do lekarza. Dlatego to właśnie lekarza należy sprawdzać.”