Niektórzy pacjenci po operacji plastycznej wykazują zbytnie przewrażliwienie, obawę, którą w skrócie nazwać można: „…bo coś sobie uszkodzę”. Objaw obawy nie jest pozytywny ani dla nich, ani dla otoczenia: zwykle całkowicie zaprzestają najprostszej codziennej aktywności. Rozszerzona nieco i z pewnością nieuświadomiona stasibasifobia (lęk przed staniem i chodzeniem …bo może doprowadzić do uszkodzeń) zapewne doczeka się innej, własnej nazwy, jako fobia przed utratą efektu operacji plastycznej, do tego czasu jednak zamiast omawiać strach jako zaburzenie, postarajmy się go oswoić i – co ważniejsze – wytłumaczyć sobie, że wcale nie leży on w naszym interesie.
Leżę …bo uszkodzę
Nieruchome leżenie przez kilka dni (oczywiście, jeżeli chirurg nam tego z jakichś względów nie zalecił) może być niekiedy o wiele bardziej szkodliwe niż np. lekkie uszkodzenie szwów. Bywa, że pacjenci z powodu pooperacyjnych dolegliwości bólowych (chcąc je przeczekać) doprowadzają do kontrolowanego, długotrwałego bezruchu („Nie mogę chodzić, więc prześpię”). To duży błąd niosący za sobą ryzyko przede wszystkim ze strony układu krążenia (zakrzep), a niekiedy skutkujący także zapaleniem płuc. Po operacji plastycznej ciało nie ma się „zastać”; przeciwnie: niezwykle ważne są odpowiednie ćwiczenia i ruch na miarę możliwości pacjenta.
Leżę …bo boli
Ból głowy, okolicy karku, czoła, potylicy lub zawroty głowy po operacji, które nasilają się w pozycji stojącej a zmniejszają się lub całkowicie ustępują, gdy leżymy, nie zawsze są powodem do paniki. Bóle mogą być spowodowane rodzajem znieczulenia (w tym przypadku chodzi o znieczulenie podpajęczynówkowe). Najczęściej występują u młodych pacjentów lub u pacjentów, u których znieczulenie wykonywane było przy użyciu grubszej igły. Pojawić się mogą w tym samym dniu, w którym odbyła się operacja, lub kilka dni później. Przyczyn nieprzyjemnego, aczkolwiek niegroźnego dla zdrowia powikłania pooperacyjnego należy doszukiwać się w wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego przez otwór w oponie po igle od znieczulenia. Jak uśmierzyć pooperacyjny ból głowy? Najlepiej zwyczajnie przeczekać 😉 Przyjmować dużo płynów i leżeć, ale – jak napisałam wcześniej – nie przez cały czas. Można także podawać dożylnie płyny nawadniające, pomocne bywają: kofeina i leki przeciwbólowe.
NIE PANIKOWAĆ
To podstawa pooperacyjnej rehabilitacji 🙂 Lekarzowi należy zadawać pytania, potem zastosować się do jego wskazówek, ale ich nie ulepszać. Pod żadnym pozorem. A stasibasifobię lepiej pozostawić w słowniku psychologii 😉
0 Comments